รู้มั้ย ทำไมเวลาฝนตก เราจึงคิดถึงคนที่เรารัก ?

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว...สมัยโลกสร้างตัวใหม่ ๆ

ยังไม่มีสิ่งมีชีวิตใด ๆ   มีแต่   ท้องฟ้า  กับพื้นดิน

ท้องฟ้ากับพื้นดินเป็นเพื่อนรักกัน  

ท้องฟ้าอยู่ใกล้และแนบชิดกับพื้นดินมาก

แต่พอเริ่มมีสิ่งมีวิตเล็ก ๆ ขึ้นบนพื้นดิน  

พื้นดินก็เฝ้าประคบประหงมสัตว์และต้นไม้เหล่านั้นเป็นอย่างดี

จนลืม  ที่จะเอาใจใส่กับเพื่อนรัก

ทำให้ท้องฟ้างอน  และค่อย ๆ ลอยขึ้นสูงห่างจากพื้นดินขึ้นเรื่อย ๆ

เมื่อพื้นดินรู้ตัวอีกที ก็ได้เห็นว่าท้องฟ้าลอยขึ้นไปสูงมากแล้ว

พื้นดินอยากจะขอโทษและพูดคุยกับท้องฟ้าเหมือนเดิมอีกครั้ง

...แต่มันก็สูงเกินไปซะแล้ว

พื้นดินจึงพยายามโก่งตัวเองให้สูงขึ้น   กลายเป็นภูเขา

แต่ก็ไม่มีภูเขาใดสูงถึงท้องฟ้าได้

เมื่อสิ่งมีชีวิตมีพัฒนาการสูงขึ้น จนเกิดสัตว์ปีกขึ้น

พื้นดินจึงขอร้องให้นกทุกตัวบินขึ้นสู่ท้องฟ้า  และฝากบอกแบบนี้กับลูกหลานนกด้วย

นับแต่นั้น  นกทุกตัวก็บินขึ้นสูงท้องฟ้า

เมื่อมีนกตัวหนึ่งบินสูงพอ    พบกับท้องฟ้า

"ท้องฟ้า  พื้นดินคิดถึงแน่ะ" แล้วก็บินจากไป

ท้องฟ้าจึงรวบรวมเอาไอน้ำที่อยู่รอบ ๆ   กลั่นตัวเป็นฝน

เมื่อฝนตกถึงพื้นดิน  จึงบอกกับพื้นดินว่า

"ท้องฟ้าก็คิดถึงพื้นดิน เช่นกัน"

                  .

 

โมเม  แบ่งปัน