จากดาวสร่างแสงถึงดาราจักรสะพรั่ง

คืนฝนพรำกลางเดือนกรกฏาคม

พระจันทร์นอนก่ายหน้าผากบนเมฆหม่นมัวและนวลนุ่ม

นักดาราศาสตร์ผู้หนึ่งนั่งกุมขมับกลุ้มใจกับงบสำรวจดาวสร่างแสง ซึ่งหมดเกลี้ยง!

..มันช่างเหมือนก้นหิ่งห้อยที่เครดิตแสงไม่พอให้รูดความระยิบระยับ

ค้างคาวขาวเผือดตัวหนึ่งร่อนปีกลงเกาะบนหัวเขา ซวบ!

แลดูนักดาราศาสตร์ผู้นี้เหมือนศาสตราจารย์สติเฟื่อง เส้นผมหงอกขาวคลุมทั่วทั้งหัว

ขณะยังคงนิ่งกุมขมับจับจดว่าจะเอาไงต่อ กระเพาะลำไส้ก็เริ่มปวดแสบ เกิดอาการสะอึกๆ ๆ

ค้างคาวขาวเผือดที่เกาะกุมหัวไม่ปล่อย กระพือปีกไปตามจังหวะสะอึกๆ ๆ

นักดาราศาสตร์จึงถูกหิ้วหัว ตัวลอยขึ้น ลอยขึ้น

ลอยข้ามกล้องส่องดูดาวสมัครเล่นขนาดแค่ 6 นิ้ว

ข้ามกล้องโทรทรรศ์วิทยุโกโรโกโสขนาดเล็กกะจิ๋ว

ข้ามแฟ้มข้อมูลหมู่ดาว ข้ามภาพกราฟฟิกแสงจรที่แสนไกล

นักดาราศาสตร์คนนี้คิดว่านี่คงกำลังฝันจึงไม่เอะใจ

จึงปล่อยให้ตนเองล่องลอยข้ามพ้นไปต่อไปจนถึง ดาราจักรสะพรั่ง(star-burst galaxy)

จาก: uten mahamid

เรียน ผู้รักษาการผู้ประสานงานชมรมฯ (ร.ป.ช.)

ข้าพเจ้า นายอุเทน หมายเลขสมาชิก 61(ถ้าจำไม่ผิด)

ไม่รู้ว่าจะมีโอกาสไปหอดูดาวเมื่อไหร่ มัน..เอาแน่เอานอนไม่ได้ซะแล้ว

พร้อมทั้งซุกเอกสารงานลึกลับราชการมาด้วย 1 ชิ้น(น่าจะเป็นประโยชน์แก่ทางสมาคมบ้างนะครับ)

จึงเรียนมาเพื่อทราบ พอสังเขป

***