จู่ๆ ก็นิ่งนึก..ชีวิตว่างเปล่านี้กำลังพาเราไปไหน ปลายทางนั้นสุดทางที่ใด และเรายังต้องเดินอีกไกลเท่าไหร่..หมิ่นเหม่ลักลั่นกับชีวิต จนถึงกับต้องเอามือแนบอกและทุบเบาๆ เพื่อสำรวจดูว่าหัวใจมันยังวางอยู่ในที่ที่มันเคยอยู่ไหม
ฉันพบตัวเองในห้อง ไม่ได้ออกไปเจอแดด เจอลม เจอฝนมากว่าสองสัปดาห์แล้ว ความเบื่อหน่ายกักขังไม่ให้ฉันได้ออกไปไหน ฉันสังเคราะห์ชีวิตด้วยการนั่งหน้าจอดูคอนเสิร์ต และฝันลมๆแล้งๆว่าน่าจะมีใครสักคนเอาปืนมาระเบิดสมองฉันที เผื่อว่าชีวิตจะมีอะไรตื่นเต้นขึ้นมาบ้าง
กลับไปค้น DVD คอนเสิร์ตเก่าๆมาดู
ประหลาดนัก เมื่อเราทำชีวิตตกหลุมอากาศ ทำไมถึงชอบฟังท่วงทำนองหม่นๆ
:: :: :: :: :: :: :: :: :: :: :: :: :: ::
ฉันชอบท่วงท่าของ Yoshiki Hayashi ที่ไม่ได้เล่นบท drummer ของ x Japan แต่เป็น Yoshiki ในคอนเสิร์ต Shiroi Yoru ที่ Tokyo dome ปี 1994 (นานโขอยู่นะ) เมื่อหล่อนปรากฏตัวออมาในชุดขาว ฉันเห็นอิสรภาพบางอย่างในท่วงท่าของ ‘หล่อน’ ฉันเห็นความงามของมนุษย์คนหนึ่ง อิริยาบถบางห้วงดูวิปลาสและคุ้มคลั่งในแสงแดงสลัว ฉันคิดว่าคงไม่มีใครแสดงออกเช่นนั้นได้งดงามและแนบเนียนเท่า
คืนนั้นฉันชอบ Amethyst และรักหล่อนขึ้นมาจับใจ (เป็นครั้งที่ร้อยเห็นจะได้ที่ฉันหลงรักหล่อน)
หน้าเปียโน Kawai Yoshiki ช่างสวยประหลาด ยิ่งตอนที่ ‘หล่อน’ พรมนิ้วสัมผัสลงบนคีย์สีขาวดำนั้นและเมื่อประสานเข้ากับเสียงกรีดร้องของไวโอลิน สุ้มเสียงที่ก้องสะท้อนออกมาเรียกได้ว่าแทบจะรีดเลือด
ท่วงทำนองแบบนี้เอง ทำให้ฉันทึกทักเอาว่า เราทุกคนล้วนต้องคำสาปให้มีชีวิต จะเป็นชีวิตที่ดีหรือชั่ว อย่างไรเสียเราก็ต้องใช้มัน และมีแต่ตัวเราเองเท่านั้นที่ถอนคำสาปนั้นได้
:: :: :: :: :: :: :: :: :: :: :: :: :: ::
มีคำสาปหนึ่งที่ฉันจะบอก...คุณคงไม่รู้สิว่าพวกคุณมีชีวิตนิรันดร์
คุณไม่รู้หรอกว่าคุณจะกลับไปฟังเพลงเดิมเพลงนั้นอีก เพลงที่คุณชอบมัน
เมื่อเข็มนาฬิกาดีดตัวเดินถอยหลัง เวลาหมุนทวนกลับ โลกจะซ้ำรอยเดิม เที่ยงแท้ ไม่มีจุดจบ
แต่คุณคงจำไม่ได้หรอกว่ามีชั่วขณะหนึ่งที่เกิดขึ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า ชั่วขณะที่คุณและคู่รักเปลือยกายต่อหน้ากัน ความเขินอายครั้งแรก ความลับระหว่างกัน คุณไม่มีทางรู้ว่าคุณจะได้สัมผัสความลับนั้นอีกเมื่อใด สัมผัสนั้นมันจะเกิดขึ้นอีกครั้ง ซ้ำๆ เหมือนที่เกิดขึ้นมาแล้ว ในรูปรอยเดิมไม่ผิดเพี้ยน
คุณมองดูหน้าปัดนาฬิกาของคุณสิ มันเดินเป็นวงกลม เวลามันวนเวียนอยู่เช่นนั้น ชั่วขณะหนึ่งที่คุณรู้สึกเศร้า ชั่วขณะแห่งการเลิกรา ระหว่างความเป็นเพื่อน หรือการเป็นคู่รัก การแตกออกของบางสิ่ง วาจาร้าวราน คำปฏิเสธ คำโกหก หรือทุกคำสัญญาที่ไม่เคยเป็นสัญญา ชั่วขณะนั้น มันเกิดซ้ำอย่างแน่นอน
และเพราะทุกสิ่งที่เกิดขึ้น มันเคยเกิดขึ้นมาแล้วนับล้านครั้งก่อนหน้า ในทุกความคลุมเครือ ในทุกความฝัน ในความไร้ค่า มันเกิดขึ้นในหลุมบ่อของกาลเวลา ซึ่งวนเวียนชั่วกัปชั่วกัลป์
เราต่างเป็นผู้ต้องคำสาป แค่จักรวาลเอี้ยวตัวกลับหลังเพียงนิด เราก็ถูกเหวี่ยงซัดสู่อดีต คุณจะมองเห็นร่องรอยบางอย่าง กระซิบเสียงของความเจ็บปวดที่แว่วดัง บางสิ่งบางอย่างที่ทำให้เราตัวตนของเราเสียศูนย์ ราวกับว่าถูกกาลเวลาแห่งอนาคตเนรเทศเฉดหัวออกมาอย่างไม่ใยดี
:: :: :: :: :: :: :: :: :: :: :: :: :: ::
ฉันอยู่ในภาวะซึมเซาอยู่หลายวันทีเดียว อาการหมกมุ่นอยู่กับความเบื่อที่ไม่อาจกำจัดออกของฉัน ทำให้หลายคนแนะนำขำๆ ว่าให้ฉันไปเข้าวัดวิปัสสนา บางคนก็บอกให้ไปนุ่งขาวห่มขาว
ไม่หรอก..ฉันชอบทางโลกีย์ ชอบชีวิตแบบสุกๆดิบๆ ชอบกามารมณ์ ชอบให้ชีวิตสับสน ชอบความไม่ราบเรียบ
ชอบที่จะทำดีและทำชั่วแบบไม่กระมิดกระเมี้ยน ชอบที่จะให้มีบาปติดตัวเอาไว้บ้าง (กลัวว่าถ้าได้เกิดชาติหน้าชีวิตจะดีพร้อมและสะอาดเกินไป) ฉันพบว่าฉันไม่รักสงบเท่าไหร่ เมื่อเห็นคนบางจำพวกก็รู้สึกขลาดแขยง คนที่พึ่งพาวัดด้วยความเห็นแก่ตัวและขี้ขลาด ตอนมีสุขชีวิตสงบก็เอาแต่ถือสากคอยทิ่มตำชีวิตคนอื่น พอเป็นทุกข์ก็ไปถือศีลวิปัสสนาเอาสงบเข้าตัว
อันที่จริงฉันไม่ชอบความสุขนัก รู้สึกว่ามันจอมปลอม และถ้าเสพสุขมากเข้ามันจะออกฤทธิ์ ทำให้เมาชีวิต จนลืมความจริงบางอย่าง
ฉันชอบความทุกข์ แม้มันจะดูหม่นหมองไปหน่อย แต่มันก็เป็นความรู้สึกที่จับต้องได้ ตอนนี้ฉันเป็นทุกข์เพราะเบื่อตัวเอง ว่าแล้วก็กลับไปดูคอนเสิร์ตต่อดีกว่า
บทเพลงของ 'หล่อน' และชีวิตต้องคำสาป โดย อิซาเบล อนุญาตให้ใช้ได้ตาม สัญญาอนุญาตของครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลง 3.0 ประเทศไทย.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น