เธอรู้ดีว่า
เขาดื่มยา
ผสมพิษ
30 นาที
ดาวโลกแห่งนี้
จะไม่มีเขาอยู่
แต่ความหลัง
เกี่ยวกับเขา
คงวนเวียน
สักระยะ...
เขาลุกขึ้น
ยืนพิงประตู
จุดบุหรี่สูบ
หันบอกเธอ
“ 2 - 3 วันนี้
ผมจะหายไป
สักพักนะ ”
เธอหันควับ
ส้อมหล่น
กระทบพื้น
“ หมายความว่าไง
คุณจะไปจากฉัน
ใช่ไหม...”
เธอวางถ้วย
ก้มเก็บส้อม
“ ..เปล่า
เพียงแต่ผม
เกลียดตัวเอง ”
เธอหยุดนิ่ง
ระโรยหายใจ
หยดน้ำตาไหล
ร่วงกระทบส้อม
กระรอกบิน
ถาร่อนบนกิ่งสน
ต้นหนึ่งไปอีกต้นหนึ่ง
นกผีกระวีกระวาด
ตามล่าเงาเหยื่อ
“ บางที ผม..
อยากจะหาย
ไปจากโลกนี้
บางที คุณ..
ไร้ความหมาย
สำหรับผม สิ้นดี
รู้ไหม คือ..
ผมก็ไม่รู้ว่าทำไม
ผมถึงไม่มีความสุข
เวลาที่เรา..
อยู่ด้วยกัน ”
เธอลุก
นั่งฟุบ
บนเก้าอี้
หันหลังให้เขา
นิ้วลูบปลายส้อม
หน้าต่างชั้นบน
ไหวลมตีกระทบ
โครงกรอบที่ผุเก่า
เขาทิ้งบุหรี่
เหม่อเงาทิวสน
หัวใจเต้นช้าลง
แว่วเสียงกระรอก
เล็ดลอดกรงเล็บ
ร่อนชนหน้าต่าง
คอหักร่วงกระทบ
แขวนค้างขอบบน
ของประตู
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น