โครงการวารสารแสงเล็ก สำหรับชุมชนเบิกบาน...ที่ชื่นชมการมีชีวิต และแบ่งปัน...ความฝัน แรงบันดาลใจ
วันศุกร์ที่ 24 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2555
นิทรรศการศิลปะ Fri Art
ศุกร์ ศิลป์ : ณ โรงเรียนวิศานุสรณ์ ยังมีชายวัยกลางคนแสนดีผู้หนึ่ง เขามีใบหน้าตกกระ ทรงผมยุ่งๆ แห้งเสียขาดน้ำหนัก ตัวผอมสูงแต่พุงผายนิดๆ บุคลิกประดักประเดิด พูดไม่ชัด เน้นคำไม่เป็นด้วยซ้ำ เขาถูกว่าจ้างให้มาคลุกอยู่กับเด็กๆ ชั้นประถม ในวิชาชั่วโมงศิลปะช่วงบ่ายวันวันศุกร์ เป็นปรกติ ช่วงบ่ายๆ จะเป็นเวลาที่อากาศร้อนมากที่สุด ชายวัยกลางคนเตรียมใจมาเป็นอย่างดีว่า ทุกๆ ช่วงบ่ายวันศุกร์ชีวิตเขาต้องเจอะเจอกับอะไรซึ่งเหนือจินตนาการ ความวุ่นวาย, เจี๊ยวจ๊าว, อลหม่าน, ฉุดกระชากลากถู, ชวนคุย, ซักถามไม่หยุด, ไม่ยอมหยุดฟังกันบ้างเลย และผลงานศิลปะสร้างสรรค์ที่สดใหม่(จากสภาวะเหตุการณ์ข้างต้น) โดยสังเขปสิ่งที่เขาต้องเผชิญ สร้างความฉงนสนเท่ห์ มีแรงดึงดูด ปั่นป่วนประสาทรับรู้ของเขาอย่างที่สุด การคลุกคลีกับเด็กๆ ชั้นประถม ทั้ง 26 คนกลุ่มนี้ ส่งผลกระทบโดยตรงต่อพลังงานที่เก็บสะสมของชายวัยกลางคน นั่นคือเขาต้องใช้พลังงานเท่ากับวันปรกติ 6 วันครึ่งรวมกัน อย่างไรก็ดี เขากลับพบว่าช่วงเวลาของรายละเอียดต่างๆ ซึ่งท้าทายด้วยวัตถุประสงค์ผ่านการสร้างสรรค์แต่ละครั้งนั้น ในชั่วโมงศิลปะวันศุกร์ ได้มีศิลปินรุ่นเยาว์ฉายแววชัดเจน จุดกำเนิดเกิดขึ้นแล้ว
ภาวะดื้อซนไม่ยอมฟังเป็นส่วนหนึ่งของพลังขับเคลื่อนความเป็นศิลปินรุ่นเยาว์ นับเป็นส่วนหนึ่งที่ขาดๆ เกินๆ หากเด็กๆ มีอาการสมาธิสั้นอย่างต่อเนื่อง ศิลปะแรกเริ่มนั้นควบคู่ไปกับการทดลองและสร้างสรรค์ มีความสนุกปะปนเป็นต้นทุน ซึ่งเปิดพื้นกว้างสำหรับชิ้นผลงานที่แสดงออกอย่างฉับพลัน ในชั่วโมงศิลปะวันศุกร์ ภาวะเข้าๆ ออกๆ ของศิลปินรุ่นเยาว์ยากระบุชัดเจน การปล่อยวางและสนุกไปด้วยดูจะเป็นทางออกเดียว แต่ชายวัยกลางคนผู้ถูกว่าจ้างในงานนี้ กลับต้องระมัดระวังระดับความสนุกดังกล่าว
มีอยู่ครั้งหนึ่ง มันเคยส่งผลสนุกเตลิด ชั่วโมงแนะนำทักษะการระบายสี เมื่อเขาลองเล่นสีแดงระบายนิ้ว ทำเหมือนว่านิ้วโดนมีดบาด ช่วยด้วยๆ อะไรอย่างนั้น เหตุการณ์ได้ลุกลามไปถึงการเพ้นท์เล็บ เพ้นท์บอดี้กันอย่างเอิกเกริก แล้วสภาพห้องเรียนศิลปะวันนั้นก็เละตุ้มเป๊ะ เอาไม่อยู่ เอาไม่อยู่จริงๆ แต่ถ้าเขาเป็นนายกรัฐมนตรีคงเอาอยู่ เขาคิดว่าบางทีงานสรุปสีน้ำอาจจะจัดให้มีการเพนท์บอดี้จริงจัง ถอดเสื้อเพ้นท์กันเลยทีเดียว แล้วพอเลิกเรียนผู้ปกครองมารับ ก็คงต้องสืบหากันเอาเองว่าลูกใครเป็นลูกใคร
แต่กระนั้น ศิลปินรุ่นเยาว์ ไม่ได้ชี้วัดที่ผลงานหรือความเป็นระเบียบเรียบร้อย แต่เท่าที่เป็นไปได้มากที่สุด มันอยู่ที่การเอาใจใส่ ไม่ว่าเทคนิค อุปกรณ์ การสอน จำนวน หรือเวลาอันจำกัด จะเป็นเงื่อนไขเบื้องต้น การเอาใจใส่ของเด็กบางคนในชั่วโมงศิลปะ ซึ่งเป็นเด็กคนเดียวกันที่กลับไม่เอาอะไรเลยในชั่วโมงศิลปะวันศุกร์ถัดมา นั่นคือ ภาวะเข้าๆ ออกๆ ของศิลปินรุนเยาว์ยากที่จะระบุชัดเจนเหมือนพยากรณ์อากาศ
จากการขับเคี่ยวความสนุกและคลุกสี เผลอแป๊บเดียวก็ผ่านข้ามปีแรก เด็กๆ เติบโตขึ้น ชายวันกลางคนแก่ตัวลง เมื่อมาถึงปลายเทอม บุคลิกภาพของเหล่าศิลปินรุ่นเยาว์ แสดงออกถึงความมุ่งมั่นตั้งใจมากขึ้น การขอคำแนะนำ, สังเกตการณ์, พยายามเก็บรายละเอียด, เปิดรับความเข้าใจใหม่ๆ คละกับอารมณ์ที่เย็นลง ขณะเดียวกัน, ศูนย์กลางจักรวาลศิลปินรุ่นเยาว์ ยังคงขึ้นรูปประกอบร่างผ่านแรงผลัก-ดึง สภาวะการเปลี่ยนแปลงสิ่งแวดล้อมเพื่อน ครอบครัว คุณครู สังคมการเมืองหรือเกมแองกริเบิร์ด ทั้งหมดหลอมรวมกลายเป็นองค์ประกอบ ซึ่งสร้างความหมายและขับเคลื่อนความหวังแห่งชีวิต ในทางตรรกศาสตร์ทั้งหมดเหล่านี้ได้ส่งผลกระทบต่อชั่วโมงศิลปะช่วงบ่ายวันศุกร์.
ขอเชิญชม นิทรรศการศิลปะ Fri Art โดย 26 ศิลปินรุ่นเยาว์ พิธีเปิดวันเสาร์ที่ 25 กุมภาพันธ์ 2555 เวลา 18:00 น. และ ร่วมชมภาพยนตร์โดยคุณอุรุพงศ์ รักษาสัตย์ เรื่อง "สวรรค์บ้านนา" Agrarian Utopia ในเวลา 19:00 น. เป็นต้นไป ที่อังกฤษ แกลลอรี่ นางแล เชียงราย
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
อิจฉาเด็กๆในคลาสเรียนนี้ อยากเจอคุณครูที่มีแรงบันดาลใจแบบนี้บ้างค่ะ
ตอบลบ