บันทึก ตามล่าหาตะวัน ...โดย ครอบครัวเพลินพัฒฯ

บันทึกเหตุการณ์ตามล่าสุริยุปราคาเต็มดวง ๒๒ กรกฎาคม ๒๕๕๒

 

ระหว่างเส้นทาง เจียซิง – หังโจว  สาธารณรัฐประชาชนจีน

              โดย .. วิสุทธิ์  ขันติกิตติกุล

พร้อมร่วมคณะเดินทางทั้งครอบครัว ( แม่บุญเจริญ และ น้องปั้น ( เสาเอก ))

  

 

  " เห็นดวงอาทิตย์แล้ว เห็นดวงอาทิตย์แล้ว "

เสียงเจื้อยแจ้ว โหวกเหวก ตะโกนลั่น

ปลุกประกาย ความหวัง กลับมาครัน

นี่ไม่ได้ฝัน หันชะแง้ แห่แหงนไป

 

     โน่นยังไง โน่นยังไง อยู่ใต้เมฆ

เหมือนมนต์เสก แสงลอดมา ฟ้าเริ่มใส

ก็เมื่อกี้ ฝนยังเท ยาวทางไกล

เหมือนจงใจ แกล้งใครใคร ไม่ให้ยล

 

     ตั้งใจกัน มาเต็มเปี่ยม บินข้ามฟ้า

ดูสุริยา ถูกบังแสง กันสักหน

นานที่สุด รอบร้อยปี สี่สิบเก้าคน

สู้ดั้นด้น จากเซี่ยงไฮ้ ไปเจียซิง

 

   รีบเข้านอน กันหัวค่ำ กลัวตื่นสาย

เตรียมพร้อมกาย จริงจัง ตั้งใจยิ่ง

หกโมงเช้า ปลุกตื่น ฝืนใจจริง

บ้างเดินวิ่ง ขึ้นรถรอ ออกเดินทาง

 

     เหมือนฟ้าแกล้ง แดดเคยแรง แสงเคยกล้า

หายหมดฟ้า ฝนเทมา เช้าวันหวัง

ไม่ยอมแพ้ แม้ลองเสี่ยง ดูสักครั้ง

รวมพลัง กันเช้ารุ่ง มุ่งหังโจว

 

     จะไปหา ดวงตะวัน กันดาบหน้า

เก็บเสื้อผ้า พร้อมสรรพ กันเร็วโข

อาหารเช้า ขนมปัง กันหิวโซ

รถวิ่งโร่ มุ่งหน้า ล่าสุริยน

 

    ตะวันโผล่ จันทร์เริ่มบัง เห็นเป็นเสี้ยว

รถรีบเลี้ยว หาที่จอด ข้างถนน

ลงจากรถ ตั้งกล้อง อลวน

จีนฝูงชน เริ่มมุงดู ผู้มาเยือน

 

    เมฆลอยล่อง ตะวันโผล่ โผล่ผลุบผลุบ

สุริยุป เงาจันทร์ ตะวันเฉือน

เมฆกรองแสง มองตาเปล่า เห็นเงาเดือน

พระจันทร์เคลื่อน บดบัง สุริยา

 

     สิบ เก้า แปด หก ห้า นับถอยหลัง

หูคอยฟัง ตาคอยจ้อง มองเวหา

สี่ สาม สอง หนึ่ง..เสียงเฮ ดังตามมา

โอ้..ลัลล้า งามจับใจ ไดมอนด์ริง

 

   บังเต็มดวง เงาจันทร์ ตะวันหาย

แสงส่องกาย มืดพลัน อัศจรรย์ยิ่ง

เก้าสามห้า นาฬิกา เวลาจริง

ถ่ายภาพนิ่ง จ้องตะวัน กันทุกคน

    

   ฟ้ามืดมิด เย็นกายวูบ ลมสุริยะ

พัดปะทะ ยินพลุดัง ก้องทุกหน

เห็นแสงไฟ ส่องจากบ้าน จากชุมชน

ไฟถนน เปิดจ้า ท้าตะวัน

     ม้ากลืนกิน ดวงอาทิตย์ คนจีนเชื่อ

ไม่มีเหลือ อมหาย ไปแล้วนั่น

แนวโคจร โลกจันทรา มาตรงกัน

บังตะวัน เกิดขึ้นบ้าง เป็นครั้งคราว

 

     มองเงาจันทร์ กลมดำ บดบังแสง

ดวงอับแรง โคโรนา ล้อมวงขาว

รอบวงดำ แสงสวย งามเงินวาว

ดูเพลินราว ภาพวาด ศิลปิน

 

     ห้านาที พ้นผ่าน รวดเร็วยิ่ง

ไดมอนด์ริง โผล่ให้เห็น กันอีกหน

แดดเริ่มจ้า ฟ้าเริ่มแจ้ง สุริยน

นกเบื้องบน  บินลัดฟ้า มุ่งหากิน

 

   ชวนกันดู ตะวันแหว่ง ผ่านรูโหว่

เคยกลมโต มองดูเงา กลับแหว่งวิ่น

อัศจรรย์ เห็นแจ้ง ดังเคยยิน

หน้าสนามบิน เจี้ยนเฉียว เราเลี้ยวดู

 

    เหล่าชาวจีน ชาวเมือง ล้อมจดจ้อง

เลยชวนส่อง มองผ่านกล้อง เงาราหู

แล้วยืนแถว ยิ้มมีชัย ธงไทยชู

ถ่ายรูปหมู่ ถนนหน้า สนามบิน

 

     ยี่สิบสอง กรกฏาห้าสอง ต้องจารึก

เพราะผนึก รวมใจหนึ่ง จึงสมถวิล

พร้อมข้อมูล พร้อมผู้รู้ พร้อมร่วมจินต์

ชั่วชีวิน ไม่ได้พบ ประสบการณ์

 

     เป็นโชคดี ของเด็กเด็ก ของพ่อแม่

ไม่เพียงแค่ สุริยุปราคา ที่เติมฝัน

ได้เรียนรู้ แก้ปัญหา สารพัน

ไว้เล่าขาน เป็นตำนาน ลูกหลานเรา"

 

 

 

 โมเม แบ่งปัน :)