ฉันจะเดินทางด้วยเรือลำนี้ ตอน การเดินทางของกล้วย โดย พลวัฒ

การเดินทางของกล้วย

“ถ้าเราเชื่อว่าจักรวาลเป็นรูปทรงกลม จุดเริ่มต้นของการเดินทางคือจุดที่ไกลที่สุด”

ในฐานะที่มีอาชีพที่ต้องสร้างและค้นคิด แนวคิดใหม่ๆและค้นหาประเด็นทางสังคมใหม่ๆมาตลอด ได้มีความพยายามเดินทางไปให้สุดพรมแดนความรู้แต่ขณะนี้ก็พบว่าพรมแดนนั้นอยู่ที่ตัวเราเอง

มีเรื่องหนึ่งที่พิสูจน์ให้เห็นถึงสิ่งที่กล่าวมาแล้ว จากที่กลายเป็นคนพลัดถิ่นมาอยู่เชียงราย มีความพยายามที่จะปรับตัวให้เข้ากับสภาพสังคมใหม่ในฐานะสมาชิกใหม่ ที่มาสร้างบ้านในหมู่บ้าน “ป่าอ้อ”

เพื่อนบ้านคนแรกนั้น ถ้าไม่นับช่างปั้นถ้วยชามที่ดอยดินแดงแล้ว “อุ้ยปัน” เป็นเพื่อนบ้านคนแรกที่มาด้อมๆมองๆในขณะที่กำลังถมที่ดินจนสร้างบ้านเสร็จและบ้านนี้ได้ต้อนรับอุ้ยปันได้ 24ชั่วโมง (รวมถึงหมาของอุ้ยด้วย)

อุ้ยปัน ในฐานะเพื่อนบ้านแบบญาติผู้ใหญ่ มีอะไรก็คิดถึงและแบ่งปันกันเสมอ รองเท้าที่เก่าของอุ้ยเราก็หาของใหม่มาให้ แต่ก็ไม่ใส่เพราะว่ากลัวใส่ไปบ้านงาน(หมายถึงบ้านที่จัดงานต่างๆ) แล้วจะมีคนหยิบผิดไปแล้วจะเสียของ เลยไม่ได้ใช้จนบัดนี้

วันหนึ่งได้เข้าไปในสวนของอุ้ยและพบว่า มีต้นกล้วยแต่ไม่มีลูกเลย เพราะในใจกำลังคิดจะปลุกกล้วยไว้บ้างเพื่อจะได้เป็นต้นไม้สามัญประจำบ้านเผื่อว่าอุ้ยจะมีหน่อกล้วย เลยคิดว่ากล้วยของอุ้ยไม่มีลูก “ปลูกเล่นบ่าดาย”

เย็นวันนั้นได้ออกจากบ้านไปทำธุระในเมืองแล้วกลับมาบ้านตอนเย็นผ่านร้านค้าในหมู่บ้านซึ่งเรียกว่า “ร้านขัว” (ตั้งเอง และหลังจากนั้นอีกนานพบว่าชื่อร้านน้องอร) เนื่องจากเป็นร้านที่ใกล้สะพาน เพื่อชื้ออาหารสดต่างๆและพบว่ามีกล้วยน้ำว้า หลายหวีวางอยู่ ด้วยความที่ต้องการให้เพื่อนบ้านมีสุขภาพดี ก็เลยซื้อกล้วยมาสองหวีเพื่อจะแบ่งให้อุ้ยปัน หนึ่งหวี

ยังไม่เข้าบ้านในทันที่ และขับรถเลยไปบ้านอุ้ยปันทั้งที่ใกล้บ้านนิดเดียว (ด้วยความเคยชิน) เพื่อส่งกล้วยให้อุ้ยในฐานะเพื่อนบ้านที่ดี

แต่เมื่ออุ้ยเห็นกล้วยแล้วก็ยิ้มและบอกว่า

“ซื้อจากขัวใช่ก่อ”

เราก็ตอบว่าใช่

อุ้ยปันตอบว่า “ชื้อมาเต้าได”

เราตอบว่า “หวีละ 5 บาท” (หวีขนาดนี้ ที่กรุงเทพฯนั้นหวีละ20ขึ้นไป)

อุ้ยปัน “เปิ้นเอากำไฮ 2 บาท”

เราถามว่า “อุ้ยรู้ได้จะได”

อุ้ยตอบว่า “ของเฮาเอง.... กล้วยของเฮาปิกมาโว้ย (เร็ว) ขนาด”

จึงพบว่ามีความจริงมากมายที่เรายังไม่ค้นพบอีกมาก ในหมู่บ้านและคนใกล้ๆตัว อย่าพยายามที่จะเดินทางค้นหาพรมแดนเหล่านั้น เพราะมันไม่อยู่ไกลๆอย่างที่เคยเข้าใจ พยายามเข้าใจเรื่องใกล้ตัวเพราะยังมีเรื่องที่ต้องเรียนรู้ อีกมาก การเดินทางของกล้วยนี้เองทำให้เราเชื่อว่าจักรวาล นั้นเป็นรูปทรงกลม จุดเริ่มต้น คือจุดสิ้นสุด และไกลที่สุด ในหมู่บ้านเราเอง

การเดินทางของกล้วย โดย พลวัฒ อนุญาตให้ใช้ได้ตาม สัญญาอนุญาตของครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลง 3.0 ประเทศไทย.