เมื่อเขาอยากเอ่ยวาจาเป็นภาษาของกวี
เมื่อเขาอยากคิดอ่านได้ลึกซึ้งดั่งนักปรัชญา ไขปัญหาแห่งชีวิต
เมื่อเขาอยากมองเห็นความงามที่ซ่อนอยู่ในทุกสิ่งด้วยสายตาของจิตรกร
และปราถนาจะบรรเลงบทเพลงภายในใจผ่านปลายนิ้วของตัวเอง
เพื่อบอกเล่าเรื่องราวมากมายให้ใครสักคน
แม้แรกเริ่ม เขารู้สึกราวจับไข้
ตื่นเต้นเมื่อได้พบ กระวนกระวาย อยากประสบมิรู้เบื่อ
เขาตราค่า “เวลา” ที่ได้ใช้ร่วมกัน เป็นความสุข
และ “เวลา” แห่งการรอคอยเป็น ความทุขก์ทน ทรมาน
เขาเต็มใจสละตัวตน เพื่อเติมเต็ม
เขามองเห็นสิ่งเล็กน้อย ได้อย่างชัดเจนละเอียดละออ กว่าที่เคย
เขาปราถนาอย่างแรงกล้า เพื่อดูแล และเคียงข้าง อย่างไม่เหน็ดเหนื่อย
เมื่อได้พบกับความรัก
เหมือนเขาได้กลับบ้านอีกครั้ง หลังหลงทางมายาวไกลไม่รู้จบ
เหมือนเขาได้พบไออุ่น ความปลอดภัยที่โหยหา
เหมือนได้ปลดปล่อยภาระ ความทุกข์ ทั้งหมดลง เมื่อถึงจุดหมาย
เขารู้สึกเติบโตเข้มแข็งชั่วข้ามคืน
เมื่อได้พบกับความรัก ทำให้เขารู้สึกเหมือนเพิ่งได้เป็นคนเต็มคน
เป็นลูกผู้ชายทั้งร่างกายและวิญญาณ
เขากำลังตกอยู่ในห้วงแห่งรัก
ค่ำคืนอันหวานซึ้ง หอมละมุนย่อมสิ้นสุดเมื่อถึงเช้าวันใหม่
ทุกคนย่อมตระหนักแก่ใจ แม้ไม่ยินดี
เขาพร้อม ยอมรับกับทุกอย่าง เมื่อตกอยู่ในห้วงรักนี้
สำหรับเขา รักคือ รับผิดชอบ เสียสละ และหน้าที่
รักคือ การเรียนรู้ เพื่อเผื่อแผ่ โดยไม่มีข้อแม้
สุดท้าย รักคือเข้าใจ ยอมรับในความเป็นเขา และเป็นเรา
เมื่อท้ายที่สุดมาถึง รักคงเป็นอิสระ …
ไม่มีพลังใด ๆ จะบีบบังคับ กักขัง
ในยาม ที่ความรักนั้น ต้องการจะโบยบินจากไป
ขณะนี้ เขากำลังดื่มดำ่รสแห่งรัก
เขาตระหนักถึงมูลค่า ราคาที่ต้องแลก
และเขาจ่ายด้วย ความสัตย์ซื่ออย่างที่สุดเท่าที่เขามี
เขาหวังว่า ความรักจะนำทาง กล่อมเกลา ปลอบประโลม และเคียงข้าง
ในการเดินทางอันยาวนานไร้ที่สุดของชีวิต
เขารู้สึกโชคดีที่ได้รู้จัก ความรักเช่นนี้
(:
ตอบลบ